Szczęśliwa ziemia

Spełnianie marzeń. Płatne przy odbiorze.

Pragniesz bogactwa? Szukasz miłości? A może głosy w głowie nie dają ci żyć? Wypowiedz życzenie i patrz, co się stanie.

***

Ostatni dzień lata. Szymon i jego przyjaciele postanawiają w niezwykły sposób pożegnać się z dzieciństwem. Wkrótce ich drogi się rozchodzą, a każdy z nich wkracza w dorosłość z brzemieniem wspólnej tajemnicy.

W kopenhaskim wietrze i pośród zgiełku Warszawy, w krakowskich kawiarniach i na sennej dolnośląskiej prowincji – w różnych miejscach i różnymi metodami czterej młodzi mężczyźni uparcie szukają tego, co pozwoli im uwolnić się od przeszłości: prawdy lub zapomnienia.

***

Łukasz Orbitowski przedstawia swoją najbardziej dojrzałą i zaskakującą powieść. Szczęśliwa ziemia to podróż po rzeczywistości spotworniałej i zarazem niebywale pociągającej. Porusza i prowokuje do dyskusji o potrzebie miłości i stałości, uzależnieniu od stanu posiadania i wszechobecnej pustki. Na historii czterech przyjaciół związanych tajemnicą Orbitowski buduje opowieść o współczesnych trzydziestoparolatkach, ich dylematach i cieniach przeszłości. Bezsprzecznie potwierdza swoją klasę, a jeśli jeszcze pisze fantastykę, to flirtuje z nią równie urzekająco jak Palahniuk czy Vonnegut.

***

Łukasz Orbitowski pisze o tym, o czym powinna być każda powieść: o Życiu i wszystkim, co kryje się pod jego powierzchnią. Odkrywa tajemnicze sensy w rzeczach zwykłych i zwykłe w niesamowitych. Przy tym ani na chwilę nie przestaje opowiadać, a nikt w polskiej literaturze nie snuje opowieści tak jak Orbitowski – to sprawia, że od Szczęśliwej ziemi nie sposób się oderwać. Wielka, wspaniała powieść
– Szczepan Twardoch

Świat widziany oczyma Łukasza Orbitowskiego nie potrzebuje potworów i zbrodni, by przejąć czytelnika grozą. Sercem klasycznego horroru pozostaje szczery sentyment do strachów i cudów dzieciństwa. Orbitowski, wyrósłszy z tej poetyki, stopniowo destyluje z literatury grozy nagą grozę ludzkiej egzystencji, a w tle bolesnych historii życiowych ukazuje Polskę swej pamięci, daje nam też mocną dawkę męskiego liryzmu brudnej młodości III Rzeczypospolitej. W efekcie Szczęśliwa ziemia to proza mroczna i czuła, mityczna i realistyczna, brutalna i poetycka.
– Jacek Dukaj

Kawał znakomitej prozy obyczajowej – przenikliwy, mocny i miejscami bolesny portret naszego pokolenia.
– Wit Szostak

Zwarta, mocna i boleśnie prawdziwa historia. Najlepsza książka Orbitowskiego.
– Jarosław Urbaniuk

Orbitowski zaspokoi każde literackie pragnienie i wszystkich wystawi do wiatru. Niesamowitemu horrorowi nada formę świetnej prozy współczesnej, złamanej kryminałem. Historię grupki szczeniaków żegnających młodość w podziemiach demonicznego zamku w Rykusmyku uczyni przypowieścią o męce pragnień bez granic i piekle spełnionych życzeń. Nic nie jest zwyczajne w tej powieści, choć oglądamy w niej nasz świat i nasze problemy.
– Maciej Parowski, „Nowa Fantastyka”

Nikt inny nie opowiada tak przekonująco o prozie i grozie życia jak Łukasz Orbitowski. To najpiękniejsza i zarazem najbardziej poruszająca z jego książek.
– Joanna Mika-Orządała