Brak produktów

Wartość produktów: 0,00 zł
Realizuj zamówienie

Produkt dodany do koszyka!

Ilość:
Razem:

Produktów w koszyku: 0. Jest 1 produkt w Twoim koszyku.

Wartość koszyka:

Pięciu najlepszych siatkarzy XXI wieku

Pięciu najlepszych siatkarzy XXI wieku

Przełom tysiącleci to bez wątpienia bardzo ważny okres w historii światowej siatkówki. Dzięki zmianie sposobu liczenia punktów oraz wprowadzeniu pozycji libero gra stała się znacznie bardziej dynamiczna. Dodatkowo rozgrywki Ligi Światowej spopularyzowały dyscyplinę w wielu krajach, w tym w Polsce. W ciągu ostatnich 20 lat pojawiło się wiele gwiazd, które czarowały swą grą na parkietach całego świata. Wydawnictwo SQN prezentuje autobiografię Giby pt. W punkt. A my przedstawiamy Wam sylwetki pięciu najlepszych siatkarzy XXI wieku.

 

1. Bartosz Kurek – złote dziecko, które stało się ikoną

 

Pozycja: Przyjmujący/atakujący

 

Absolutna legenda polskiej siatkówki. Zadebiutował w reprezentacji, mając niecałe 19 lat. Eksplozja jego talentu nastąpiła już dwa lata później. Polska kadra jechała w 2009 roku na mistrzostwa Europy do Turcji w przetrzebionym kontuzjami składzie. Nieoczekiwanie jednym z liderów drużyny okazał się właśnie Kurek. Jego atomowe ataki z lewego skrzydła siały spustoszenie w szeregach rywali podczas całego czempionatu. Stało się jasne, że polska siatkówka ma brylant, który przez lata będzie stanowił o sile reprezentacji.


Kolejne sezony to jednak sinusoida formy Bartosza Kurka. Świetne lata przeplatał przeciętnymi. Po nieudanych igrzyskach olimpijskich w 2016 roku przeżywał duży kryzys mentalny. Dwa lata później zanotował średni występ podczas wstępnych faz mistrzostw świata w Bułgarii i Włoszech, lecz w ostatnich kilku meczach zaprezentował dyspozycję, jakiej nikt się po nim nie spodziewał. Genialne ataki w starciach ze Stanami Zjednoczonymi oraz Brazylią pozwoliły wygrać Polakom cały turniej. Dla Kurka był to tym cenniejszy triumf, że cztery lata wcześniej nie znalazł się w drużynie prowadzonej przez Stéphane’a Antigę, która również zdobyła mistrzostwo świata.

 

 

2. Nikola Grbić – przyszły trener reprezentacji Polski?

 

Pozycja: Rozgrywający

 

Serb, który najmłodszemu pokoleniu siatkarskich kibiców kojarzy się przede wszystkim z trenowaniem ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Pod jego wodzą, zespół ten w 2021 roku jako pierwszy z Polski triumfował w Lidze Mistrzów. Zdobył on szacunek i posłuch wśród podopiecznych charyzmą i umiejętnościami szkoleniowymi, ale przede wszystkim osiągnięciami zawodniczymi. Wszak Grbić posiada mnóstwo medali i nagród indywidualnych.


Już wieku 22 lat zadebiutował na igrzyskach olimpijskich. Reprezentacja Jugosławii, której barw bronił Nikola, zdobyła wtedy brązowy medal. Jeszcze lepiej było cztery lata później, w finale igrzysk w Sydney Grbić wraz z kolegami odprawili bowiem z kwitkiem drużynę Rosji. W 2001 roku zaś Jugosłowianie zwyciężyli w mistrzostwach Europy. Genialny Serb jako zawodnik dwukrotnie wygrywał Ligę Mistrzów. Aż czterokrotnie był wybierany najlepszym rozgrywającym mistrzostw Europy, a w 2010 roku także mistrzostw świata. W 2016 roku znalazł się w Siatkarskiej Galerii Sław.

 

 

3. Giba – od zera do bohatera, o czym przeczytasz w książce W punkt

 

Pozycja: Przyjmujący

 

Bardzo często, gdy kibice, dziennikarze czy eksperci pytani są o najlepszego według nich siatkarza w historii, ci wskazują właśnie na Gibę. Brazylijczyk jako dziecko otarł się o śmierć, tocząc walkę z białaczką. W wieku 15 lat na poważnie zajął się uprawianiem siatkówki. W reprezentacji Brazylii zadebiutował w 1995 roku. Były to czasy, gdy niewiele wskazywało na to, że Canarinhos w ciągu kilku następnych lat mogą stać się prawdziwym hegemonem.


Drużyna prowadzona przez Bernardo Rezende od 2001 do 2010 roku tylko dwukrotnie nie zwyciężyła w Lidze Światowej. W 2004 roku Brazylia triumfowała w igrzyskach olimpijskich w Atenach. W 2002, 2006 i 2010 roku Giba wraz z kolegami zwyciężali na mistrzostwach świata. Stosunkowo niski przyjmujący ma w swym dorobku wiele nagród indywidualnych. Do najważniejszych zaliczyć można tytuły MVP igrzysk olimpijskich w 2004 roku, mistrzostw świata w 2006 roku czy Pucharu Świata w 2007 roku. W 2018 roku został przyjęty do Siatkarskiej Galerii Sław.

 

 

4. Sérgio Dutra Santos – gracz kompletny

 

Pozycja: Libero

 

Najniższy w zespole, nie może atakować i w dodatku ma inny kolor koszulki niż reszta zespołu – to charakterystyka libero według przeciętnego kibica siatkówki. Ale absolutnie nie wolno lekceważyć zawodników występujących w tej roli. Czasami są oni bowiem prawdziwymi artystami. Najwybitniejszym z nich jest z pewnością Sérgio. W ojczyźnie uważa się go za wzór do naśladowania, nigdy bowiem nie odmówił reprezentacji, a przy tym zachowywał się fair względem rywali.


Serginho, bo tak często nazywany jest urodzony w 1975 roku zawodnik, aż czterokrotnie z rzędu brał udział w finale rozgrywek o mistrzostwo olimpijskie – jest jednym takim siatkarzem. Ponadto jako jedyny libero w historii był wybrany MVP Ligi Światowej (2009) oraz igrzysk olimpijskich (2016). Jest także dwukrotnym mistrzem świata. Charakteryzował się nadzwyczajnie wszechstronnym stylem gry. Potrafił doskonale przyjmować każdy rodzaj zagrywki, fenomenalnie spisywał się w obronie, a w dodatku umiał wystawić piłkę do atakujących niczym rasowy rozgrywający. Niektóre jego zagrania ocierały się wręcz o magię.

 

 

5. Dmitrij Muserski – kolos, który dał Rosji złoto

 

Pozycja: Środkowy bloku

 

12 sierpnia 2012 roku, finał igrzysk olimpijskich Rosja – Brazylia. Sborna przegrywała już 0:2 w setach. W akcie rozpaczy trener Rosjan Władimir Alekno zdecydował się przesunąć nominalnego środkowego Dmitrija Muserskiego na atak. Wydawało się, że to idealne ucieleśnienie powiedzenia, że tonący brzytwy się chwyta. Ale jak się okazało, najpierw idealnie chwycił ją sam mierzący 218 centymetrów zawodnik, a następnie cała reprezentacja Rosji, która niewiele ponad godzinę później cieszyła się z olimpijskiego złota. Być może była to najlepsza zmiana w historii siatkówki.


Muserski znany jest jednak z wielu innych osiągnięć. Oprócz zwycięstwa na igrzyskach ma również na koncie złoto mistrzostw Europy w 2013 roku czy triumf w Pucharze Świata w 2011 roku. Ponadto reprezentacja Rosji z nim w składzie wygrała Ligę Światową w 2011 i 2013 roku oraz Ligę Narodów (czyli kontynuację Ligi Światowej) w 2018 roku. Dmitrij ma bardzo charakterystyczny styl gry, obfitujący w efektowne ataki. Dysponuje niebotycznym zasięgiem w ataku, dzięki czemu może forsować nawet najwyższy blok. Muserski w świetnej formie bywa siatkarzem nie do zatrzymania.

 

 

Siatkówka to dyscyplina, w której zakochana jest rzesza polskich kibiców. Potrafią oni docenić kunszt każdego zawodnika. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej dyscyplinie, wejdź do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl i zapoznaj się z wieloma pozycjami o siatkówce, ale nie tylko!

Skomentuj ten wpis

* Imię
* Email (nie publikowany)
* Komentarz
Przepisz kod