Tyson Fury to bez wątpienia jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci światowego boksu w XXI wieku. Zanim osiągnął największe sukcesy, musiał zmierzyć się z wieloma trudnościami. Po dotarciu na pięściarski Olimp napotkał kolejne przeszkody, z którymi walczył tak jak z rywalami w ringu. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Tyson Fury. Na gołe pięści. My zaś w poniższym tekście prezentujemy Ci sylwetkę brytyjskiego zawodnika.
Dzieciństwo i wczesna kariera Tysona Fury’ego (przeczytasz o tym w książce Tyson Fury. Bez maski)
Fury urodził się 12 sierpnia 1988 roku. Był wcześniakiem, w momencie narodzin ważył zaledwie 450 gramów. Imię otrzymał na cześć Mike’a Tysona, legendy światowego boksu. Porzucił szkołę w wieku 11 lat. Rodzina Furych miała tradycje pięściarskie, ojciec rodziny John był bowiem zawodowym bokserem z bilansem 8-4-1 (zwycięstwa-porażki-remisy). Sam Tyson zaczął treningi w wieku 10 lat, a trenował go ojciec. W dalszej fazie kariery pieczę nad jego rozwojem sprawowali wujkowie.
Przez kilka lat reprezentował Anglię oraz Irlandię w boksie amatorskim. Zdobył dwa medale mistrzostw Europy juniorów i jeden medal mistrzostw świata juniorów. Nie zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w 2008 roku i postanowił nie czekać na te odbywające się w Londynie cztery lata później. W grudniu tego samego roku odbył swą pierwszą zawodową walkę. Jego kariera rozwijała się szybko – wygrywał wszystkie starcia, niektóre we wspaniałym stylu. W 2012 roku wygrał pierwszy istotny pojedynek, gdy stanął naprzeciwko Kevina Johnsona. Dzięki temu utorował sobie drogę do tytułu mistrza świata.
Fury na drodze do mistrzostwa świata
Kilka miesięcy po pokonaniu Johnsona odprawił z kwitkiem Steve’a Cunninghama. Następnie Tyson Fury miał przystąpić do walki z Davidem Haye’em, lecz ten doznał urazu, który wykluczył go z pojedynku. Po jakimś czasie usiłowano doprowadzić walkę do skutku, ale Haye nadal tłumaczył się niedyspozycją, co doprowadziło Fury’ego do wściekłości. Pod koniec 2014 roku ponownie, po trzech latach, Tyson starł się z Dereckiem Chisorą. Walka zapowiadała się na wyrównaną. W rzeczywistości Fury miał nad rodakiem bardzo widoczną przewagę. Następnie w 2015 roku pokonał jeszcze przez nokaut Christiana Hammera.
W nagrodę za doskonałe rezultaty na przestrzeni ostatnich kilku lat Tyson Fury otrzymał szansę powalczenia o pasy mistrza świata w wadze ciężkiej WBC, IBF, WBA oraz IBO, które dotychczas dzierżył Władimir Kliczko. Pojedynek zaplanowano na 28 listopada 2015 roku w Düsseldorfie, co teoretycznie miało stanowić przewagę dla od lat trenującego w Niemczech Ukraińca. Walka ostatecznie nie okazała się wybitnym widowiskiem, ale to Brytyjczyka sędziowie jednogłośnie uznali zwycięzcą i nowym mistrzem świata.
Dalsza kariera Tysona Fury’ego (dowiesz się o niej więcej, czytając książkę pt. Tyson Fury. Na gołe pięści)
Po zwycięstwie nad Kliczką Tyson przeżywał duży kryzys formy. Bardzo mocno przybrał na wadze, do tego zmagał się z problemami natury psychicznej. Pod koniec 2016 roku zrezygnował z posiadanych tytułów mistrza świata. Ostatecznie uporanie się ze wszystkimi problemami zajęło mu wiele miesięcy i na ring powrócił dopiero w czerwcu 2018 roku. W grudniu tego roku przystąpił do walki o tytuł mistrza świata WBC wagi ciężkiej. Rywalem Tysona był Deontay Wilder, a rywalizacja zakończyła się remisem, co uznano za wielce kontrowersyjną decyzję.
Była to dopiero pierwsza z trzech walk pomiędzy tymi pięściarzami. Do drugiej doszło po kilkunastu miesiącach. Tym razem bezdyskusyjnie wygrał Fury, dzięki czemu odzyskał pas mistrza świata WBC. Druga walka rewanżowa odbyła się w październiku 2021 roku. Wilder dobrze rozpoczął, lecz Tyson powoli dobierał się do rywala, aż w 11. rundzie powalił go na deski, co zakończyło starcie. W kwietniu 2022 roku Fury pokonał przez techniczny nokaut Dilliana White’a, a pod koniec tego roku w dziesiątej rundzie zakończył pojedynek przeciwko Derekowi Chisorze.
Życie osobiste i kontrowersje związane z Furym
Tyson znany jest ze swych kontrowersyjnych poglądów, m.in. zrównywania homoseksualizmu z pedofilią. W 2015 roku został nominowany do nagrody sportowej osobowości BBC, ale wskutek petycji fanów odnoszącej się do tych deklaracji został sklasyfikowany na czwartym miejscu. Fury lubi przyciągać uwagę kibiców poprzez specyficzne wybryki, jak choćby przybycie na konferencję prasową w stroju Batmana. W 2022 roku otrzymał odmowę wjazdu na teren Stanów Zjednoczonych wskutek jego powiązań z irlandzkim przestępcą Danielem Kinahanem.
Tyson Fury poznał swą przyszłą żonę, będąc nastolatkiem, a wszedł z nią w związek małżeński w 2008 roku. Mają sześcioro dzieci: trzy córki i trzech synów. Fury jest gorliwie wierzący, za swoją religię uznaje mieszankę chrześcijaństwa rzymskokatolickiego i ewangelickiego. Jest sympatykiem piłki nożnej, kibicuje Manchesterowi United i reprezentacji Anglii. Po walce z Władimirem Kliczką Fury zmagał się z silną depresją, która skutkowała myślami samobójczymi. Jak podkreślał, pomogła mu wiara oraz rodzina, która bardzo mocno wspierała go w trudnych momentach.
Nie jest łatwo wejść na szczyt, ale jeszcze trudniej jest się na nim utrzymać. Przekonał się o tym Tyson Fury. Zajrzyj do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam wiele książek o najlepszych bokserach i wielu innych sportowcach!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie