Pięć największych ikon FC Barcelony

Każdy klub ma w swej historii postaci, które przeszły do legendy. Kibice wymieniają ich nazwiska jednym tchem. Również Duma Katalonii może poszczycić się piłkarzami, dzięki którym drużyna jest tak popularna. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Barça. Życie, pasja, ludzie. My zaś w tekście tym prezentujemy dla Ciebie zestawienie pięciu największych ikon w dziejach Blaugrany.

1. Ladislao Kubala – pierwszy superstrzelec Dumy Katalonii (o innych legendarnych piłkarzach rodem z Węgier przeczytasz w książce Nazwiska dawno niesłyszane wydanej w specjalnej serii SQN Originals)

Kubala ma dość skomplikowaną młodość. Urodził się bowiem na Węgrzech, ale potem lawirował między Słowacją a ojczyzną. Krótko reprezentował oba kraje na arenie międzynarodowej. W 1949 roku uciekł do Włoch i grał tam w kilku klubach. W 1950 roku trafił do FC Barcelony, gdzie zakotwiczył na dziesięć lat. Występy w stolicy Katalonii rozpoczął dopiero rok później, ponieważ węgierska federacja zdyskwalifikowała go na 12 miesięcy. Przez dekadę był jedną z kluczowych postaci Blaugrany. Strzelał wiele bramek i dyrygował kolegami na placu gry.

Łącznie w 207 meczach strzelił 144 gole. Przygodę w Barcelonie zakończył w wieku 34 lat i postanowił spróbować gry w innych klubach, w tym w lokalnym rywalu Dumy Katalonii – Espanyolu. W latach 1953–1961 w 19 spotkaniach reprezentował Hiszpanię. Karierę zakończył w wieku 40 lat i na trwałe zapisał się w historii światowego futbolu. Następnie przeniósł się na ławkę trenerską. W latach 1969–1980 był selekcjonerem La Roja, jednak nie osiągnął z tą drużyną większych sukcesów. W 1995 roku przeszedł na emeryturę, a siedem lat później zmarł w Barcelonie, czyli miejscu, w którym stał się legendą.

2. Johan Cruyff – człowiek, który zmienił klub (jego filozofię poznasz dzięki lekturze Johan Cruyff. Autobiografia wydanej w serii SQN Originals)

Holenderski zawodnik rozpoczął swą karierę Ajaxie Amsterdam, który reprezentował najpierw jako junior, a potem przez dziewięć lat jako senior. Już wtedy aspirował do miana jednego z najlepszych zawodników w historii. W barwach Ajaxu sześć razy zdobył mistrzostwo kraju i trzykrotnie sięgnął po Puchar Europy. W 1973 roku Johan dołączył do FC Barcelony, której szkoleniowcem od dwóch sezonów był Rinus Michels. Przez lata prowadził on Cruyffa w klubie z Amsterdamu. Geniusz z Beneluksu pomógł drużynie podnieść się z marazmu, dzięki czemu wraz z kolegami w 1974 roku zdobył mistrzostwo Hiszpanii, a cztery lata później Puchar Króla.

Po zdobyciu tego drugiego trofeum pomocnik, w poczuciu nie do końca spełnionej misji, postanowił odejść do PSG. Cruyff do Barcelony powrócił po 11 latach w roli szkoleniowca. Zasiadłszy na trenerskiej ławce, stał się jedną z największych legend w historii klubu. To on zmienił styl gry zespołu i dokonał transferów, które pozwoliły Blaugranie wygrać cztery razy z rzędu mistrzostwo kraju i zdobyć upragniony Puchar Europy. Pracę w zespole z Katalonii Holender zakończył w 1996 roku. Aż do śmierci w 2016 Cruyff był najbardziej szanowaną postacią na Camp Nou.

3. Pep Guardiola – symbol tiki-taki (jego historię przybliży Ci książka Pep Guardiola. Sztuka zwyciężania)

Guardiola jest wychowankiem Dumy Katalonii. Do Barcelony trafił w wieku 13 lat, a do seniorskiej drużyny dołączył jako 19-latek. Na boisku odgrywał rolę środkowego pomocnika. Był bardzo ważną postacią zespołu dowodzonego przez Johana Cruyffa, który obdarzał go wielkim zaufaniem. W barwach Blaugrany zdobył wiele trofeów, a wśród najważniejszych znajduje się sześć mistrzostw Hiszpanii, Puchar Króla oraz Puchar Europy. Szeregi FC Barcelony opuścił po dziesięciu latach gry, mając 30 lat. Karierę piłkarską zakończył w 2006 roku i od razu zajął się pracą szkoleniową.

Z początku Pep opiekował się drugim zespołem klubu z Camp Nou, ale po opuszczeniu z końcem sezonu 2007/2008 pierwszej drużyny przez Franka Rijkaarda władze zdecydowały się oddać stery właśnie Guardioli. Ten postanowił zaimplementować styl gry podobny do tego, który prezentowała ekipa Cruyffa, nazywany powszechnie tiki-taką. Dało to piorunujące efekty. W pierwszym sezonie pod jego wodzą klub sięgnął po potrójną koronę, a w trakcie całej czteroletniej kadencji zespół zwyciężył w aż 14 rozgrywkach. Lata 2008–2012 z pewnością były najlepszym okresem dla kibiców FC Barcelony.

4. Xavi – generał na boisku (o którym dowiesz się więcej z książki Dziedzictwo Barcelony, dziedzictwo Cruyffa)

Do Barcelony trafił, mając 11 lat, i jak się okazało, był to jego jedyny europejski klub w karierze. W dorosłej drużynie zadebiutował w wieku 18 lat i niemal z miejsca stał się ważnym elementem zespołu z Camp Nou. Pierwsze trofeum, jakie zdobył z Blaugraną, to mistrzostwo kraju w sezonie 1998/1999, ale na kolejny sukces musiał czekać aż sześć lat. Mniej więcej wtedy Xavi stał się prawdziwym liderem środka pola. Począwszy od kampanii 2004/2005, niewysoki pomocnik sięgnął siedem razy po mistrzostwo Hiszpanii, trzy razy po Puchar Króla i cztery razy po Ligę Mistrzów.

Xavi opuścił Dumę Katalonii w 2015 roku. Przez 17 lat rozegrał w granatowo-czerwonej koszulce 767 meczów, w których strzelił 85 goli. Następnie grał rzez cztery lata w katarskim Al-Sadd, a później rozpoczął karierę trenerską w tym klubie. Na początku listopada 2021 roku zastąpił na stanowisku szkoleniowca FC Barcelony Ronalda Koemana. Pod jego wodzą zespół po czterech latach przerwy odzyskał tytuł mistrza kraju, a także w styczniu bieżącego roku wygrał rozgrywki o Superpuchar Hiszpanii.

5. Leo Messi – największy z największych (jego życie poznasz, czytając książkę Messi. G.O.A.T, wydaną w specjalnej serii SQN Originals)

Do legendy przeszła już historia o tym, jak na serwetce podpisano kontrakt, który zmienił oblicze światowego futbolu. Carles Rexach, ówczesny dyrektor sportowy klubu, sporządził umowę na świstku papieru, który ojciec Leo podpisał. W seniorskiej drużynie Messi zadebiutował w wieku 16 lat i 145 dni w towarzyskim meczu. Istotną rolę w Dumie Katalonii Argentyńczyk zaczął odgrywać w sezonie 2005/2006. Następnie z roku na rok coraz mocniej oddziaływał na grę zespołu i każdy kolejny trener właśnie od Messiego zaczynał ustalanie składu, i to wokół niego kręciła się cała gra.

Indywidualnie najlepszym sezonem dla Leo był ten z 2011 i 2012 roku, kiedy został królem strzelców ligi hiszpańskiej z nieprawdopodobnym wynikiem 50 strzelonych goli. W barwach Blaugrany zdobył aż 35 trofeów, na które składa się dziesięć mistrzostw Hiszpanii, siedem Pucharów Króla, cztery Ligi Mistrzów, osiem Superpucharów Hiszpanii, trzy Superpuchary Europy oraz trzy klubowe mistrzostwa świata. Łącznie w FC Barcelonie Messi rozegrał 778 meczów, w których strzelił 672 gole i zanotował 268 asyst. Leo odszedł z Barçy w 2021 roku z powodu kryzysu finansowego klubu z Camp Nou.

Duma Katalonii to jeden z tych klubów, które nie są obojętne żadnemu kibicowi piłkarskiemu. Piłkarze Blaugrany wielokrotnie przechodzili do historii tej dyscypliny. Zapraszamy do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam książki o historii futbolu, jego współczesności i wiele więcej!