Aby kierowca mógł spełnić swe marzenia o zostaniu mistrzem świata Formuły 1, potrzebny jest mu niezwykle kompetentny i kompletny zespół. Jak w każdej innej organizacji, w padoku F1 najważniejszą rolę odgrywa szef. Historia tego sportu widziała wielu znakomitych i charakterystycznych liderów. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Surviving to Drive. Życie dla jazdy. Rok z życia szefa zespołu F1. A my w poniższym tekście prezentujemy Ci zestawienie pięciu najbardziej rozpoznawalnych szefów zespołów F1.
1. Ron Dennis – McLaren (zasady funkcjonowania tego zespołu poznasz dzięki książce Mechanik. Kulisy padoku F1 i tajemnice McLarena)
Ron rozpoczął przygodę z motosportem jako mechanik Brabhama. Następnie założył wraz ze swym kompanem Neilem Trundle’em zespół Rondel Racing, który brał udział w wyścigach Formuły 2. Potem zaś stworzył Project Four Racing. Przy końcu 1980 roku połączył się on ze startującym w Formule 1 McLarenem, a głównodowodzącym w tym zespole został właśnie Dennis. Stało przed nim bardzo trudne wyzwanie, brytyjska stajnia bowiem od lat nie osiągała sukcesów. W 1982 roku przekonał do powrotu do sportu Nikiego Laudę i to ten kierowca dwa lata później został mistrzem świata w barwach McLarena.
Był to dopiero początek dominacji ekipy z Woking. Do 1991 roku kierowcy tej ekipy sięgali po mistrzowski tytuł jeszcze sześciokrotnie, w tym trzykrotnie dzięki Ayrtonowi Sennie. Mimo to Dennis musiał wykazywać się dużymi zdolnościami interpersonalnymi, ponieważ Brazylijczyk i jego zespołowy kolega Alain Prost przez pewien czas mieli ze sobą fatalne relacje. Pod koniec lat 90. dwa tytuły dla McLarena zdobył Mika Häkkinen. XXI wiek dla ekipy dowodzonej przez Rona nie był już jednak nadzwyczajny. W 2007 roku swój ponadprzeciętny talent objawił Lewis Hamilton, ale zdobyty przez niego rok potem tytuł mistrzowski był jedynym dla McLarena w nowym stuleciu. W 2017 roku, po 37 latach szefowania, Ron Dennis zdecydował się opuścić szeregi zespołu.
2. Flavio Briatore – Benetton oraz Renault (wiedzę na jego temat i dziejów całej dyscypliny wzbogacisz, czytając Szybko, szybciej, najszybciej)
Briatore zaczynał w branży dalekiej od jego przyszłego zajęcia, był bowiem kierownikiem restauracji i sprzedawcą ubezpieczeń. Nie raz i nie dwa wpadał w problemy, wskutek czego dwukrotnie został skazany na karę więzienia. Żeby nie pójść za kratki, udał się na Wyspy Dziewicze. Dzięki kontaktom z Benettonem otworzył tam kilka sklepów tej włoskiej firmy odzieżowej. W 1988 roku Flavio został dyrektorem handlowym w zespole Formuły 1 o tej samej nazwie. Niedługo potem został dyrektorem zarządzającym z ambicjami utworzenia z Benettona ekipy zdolnej do walki o mistrzostwo świata.
Zatrudnił jako kierowcę Michaela Schumachera, który w latach 1994–1995 zdobywał mistrzowski tytuł. W 1996 roku zakupił udziały w zespole Meinardi, ale nie odniósł tam sukcesów. W 2000 roku Briatore ponownie został szefem zespołu Benetton, który potem przekształcił się w Renault F1. To on poznał się na talencie Fernando Alonso i ostatecznie w 2003 roku dał mu angaż w swej ekipie. Hiszpański zawodnik wywalczył dla nowo powstałego zespołu dwa mistrzowskie tytuły w latach 2005 i 2006. W 2008 roku wokół Briatore narosło sporo wątpliwości, ponieważ domniemywano, że celowo nakazał Nelsonowi Piquetowi juniorowi rozbić się podczas Grand Prix Singapuru w 2008 roku, by Alonso zyskał przewagę w wyścigu. Po tym incydencie Briatore odszedł z Formuły 1.
3. Frank Williams – Williams F1 (życie szefa zespołu F1 poznasz dzięki lekturze książki Surviving to Drive. Życie dla jazdy. Rok z życia szefa zespołu F1)
Smykałka do sportów motorowych u Williamsa pojawiła się dzięki jego przyjacielowi, który pod koniec lat 50. XX wieku przewiózł go sportowym samochodem. W pierwszej połowie lat 60. był kierowcą i pracował jako mechanik. Następnie założył Frank Williams Racing Cars. Zespół nie był potentatem, głównie ze względu na brak środków finansowych. W 1977 roku wraz z byłym współpracownikiem Patrickiem Headem Frank założył nowy zespół Williams Grand Prix Engineering. Przez kilka lat obaj budowali tę organizację, aż w roku 1980 roku po pierwszy tytuł mistrzowski w jej barwach sięgnął Alan Jones, a w 1982 roku wyczyn ten powtórzył Keke Rosberg.
Cztery lata potem Williams uległ bardzo poważnemu wypadkowi samochodowemu, którego skutki odczuwał do końca życia. Wskutek złamania kręgosłupa został zmuszony do poruszania się wyłącznie na wózku inwalidzkim. Od tamtego wydarzenia kierowcy brytyjskiego zespołu jeszcze pięć razy zdobywali tytuł mistrza świata. W 1994 roku zaś w granatowo-białym bolidzie życie stracił Senna, który rozbił się na torze Imola. Począwszy od 2012 roku Frank nieco wycofywał się z życia ekipy, a w 2020 roku ustąpił ze stanowiska szefa zespołu i przekazał stery córce Claire.
4. Jean Todt – Ferrari (kulisy powstawania tego zespołu poznasz dzięki książce Enzo Ferrari. Wizjoner z Maranello)
Todt już za młodu fascynował się sportami motorowymi. Brał udział w różnego rodzaju rajdach, wykorzystując przy tym rodzinnego mini coopera. Szybko jednak się zorientował, że najbardziej fascynuje go bycie pilotem, co może mieć związek z tym, że wykazywał duży talent do organizowania i kalkulowania. Przez lata z sukcesami startował w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Z początkiem lat 80. zaczął bardziej angażować się w zarządzanie zespołem Peugeot Talbot Sport. Pracował w tej firmie w latach 1982–1993.
W 1994 roku został zatrudniony przez ówczesnego prezesa Ferrari na stanowisko dyrektora generalnego Scuderia Ferrari. Niedługo potem kierowca tego zespołu po raz pierwszy od czterech lat zwyciężył w wyścigu o Grand Prix Formuły 1. Przez następne lata Ferrari próbowało doszlusować do czołówki, ale włoskiej ekipie ciągle czegoś brakowało. Brakujący element udało się znaleźć w 2000 roku, kiedy rozpoczęła się era dominacji czerwonych bolidów na torach całego świata. Michael Schumacher zdobył pięć tytułów z rzędu. Z końcem 2007 roku Todt zrezygnował z bycia szefem zespołu, a w 2009 roku został prezydentem Międzynarodowej Federacji Samochodowej. Funkcję tę sprawował do 2021 roku.
5. Toto Wolff – Mercedes (a o tym jakie metody zarządzania proponował jego poprzednik Ross Brawn dowiesz się z książki pt. Rywalizacja totalna. Wojny za kulisami F1)
Wolff, choć jest Austriakiem, posiada korzenie rumuńskie oraz polskie. Dzięki temu płynnie posługuje się naszym językiem, co udowadniał wielokrotnie w wywiadach z dziennikarzami. Toto pochodzi z dobrze sytuowanej rodziny, dzięki czemu posiada świetne wykształcenie. Przez wiele lat ścigał się w mistrzostwach Formuły Ford i FIA GT Championship. U schyłku XX wieku zdecydował się rozszerzyć swą działalność o kilka biznesów, które przyniosły mu spory majątek.
W 2009 roku po raz ostatni zasiadł za kierownicą samochodu wyścigowego, kiedy to bezskutecznie próbował pobić rekord toru Nürburgring. W tym samym okresie kupił udziały w zespole Williams, a trzy lata potem został dyrektorem wykonawczym w tej organizacji. W 2013 roku przeniósł się do Mercedesa, gdzie pełnił podobną funkcję. W 2014 rozpoczęła się wspaniała passa dla tej ekipy. Kierowcy tej stajni siedmiokrotnie z rzędu triumfowali w mistrzostwach świata – aż sześć razy zwyciężył Lewis Hamilton, a jeden tytuł dołożył Nico Rosberg, syn Keke. Majątek Toto Wolffa szacowany jest na około 1,25 miliarda euro.
Świat Formuły 1 pełen jest charyzmatycznych postaci wśród kierowców, ale także szefów zespołów. Zapraszamy do sportowej księgarni internetowej labotiga.pl. Znajdziesz tam wiele książek o Formule 1 i innych dyscyplinach sportu!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie