Kibicowi bliżej niezorientowanemu w światowym boksie może wydawać się, że najlepsi pięściarze pochodzą tylko ze Stanów Zjednoczonych. Nic bardziej mylnego. Stary Kontynent również wydał wielu zawodników, którzy przeszli do historii tej dyscypliny. Wydawnictwo SQN przedstawia swą najnowszą książkę pt. Metoda Fury’ego. Jak podnieść się po życiowym nokaucie. My zaś w poniższym tekście prezentujemy sylwetki pięciu naszym zdaniem najwybitniejszych bokserów w wadze ciężkiej w XXI wieku.
1. Anthony Joshua
Urodzony w 1989 roku zawodnik rozpoczynał karierę jako amator i zdobył dla Wielkiej Brytanii złoty medal igrzysk olimpijskich w 2012 roku w Londynie. Po tym sukcesie zdecydował o przejściu na zawodowstwo. Od samego początku błyszczał, a swoich rywali pokonywał poprzez nokaut lub techniczny nokaut. W kwietniu 2016 roku po raz pierwszy stanął do walki o mistrzostwo świata. Wygrał w niej z Charlesem Martinem i założył pas federacji IBF. Kolejne dwie walki również były dla niego udane, ponieważ obronił w nich tytuł.
W 2017 roku otrzymał szansę zgarnięcia dodatkowych dwóch pasów organizacji WBA i IBO w pojedynku z Władimirem Kliczką. Joshua zakończył starcie w 11. rundzie i odniósł 19. wiktorię na zawodowym ringu. Następne dwa lata były dla niego bardzo udane, ale w 2019 roku nadeszła pierwsza porażka, w starciu z Andym Ruizem Jr. Pół roku później odzyskał utracone pasy w walce z tym samym rywalem. W latach 2021 i 2022 dwukrotnie przegrał z Ukraińcem Ołeksandrem Usykiem, a potem odniósł cztery zwycięstwa z rzędu w mniej prestiżowych pojedynkach.
2. Władimir Kliczko
Czterdziestoośmioletni pięściarz to jedna z największych legend w historii ukraińskiego sportu. Jako amator sięgnął po złoty medal olimpijski w Atlancie w 1996 roku. W listopadzie tego samego roku zadebiutował na zawodowym ringu. Z pierwszych 24 pojedynków wyszedł zwycięsko. W październiku 2000 roku po raz pierwszy został mistrzem świata wagi ciężkiej i założył pas federacji WBO. Utracił go dopiero po dwóch i pół roku w walce przeciwko Corriemu Sandersowi. W 2004 roku przegrał z Lamonem Brewsterem w starciu o wolny pas organizacji WBO.
Od tego momentu Kliczko był niezwyciężony. W latach 2004–2015 stoczył 22 pojedynki i wszystkie wygrał. W 2006 roku pokonał Chrisa Byrda i zgarnął pasy federacji IBF oraz IBO. W 2008 roku dołożył do tego pas organizacji WBO. Trzy lata później zwyciężył w walce unifikacyjnej z Davidem Haye’em. W listopadzie 2012 roku zmierzył się z Mariuszem Wachem i pokonał go na punkty. Zdobytych w 2011 roku pasów skutecznie bronił do 2015 roku, kiedy to po zaciętej walce decyzją sędziów wygrał z nim Tyson Fury. Ostatnią walkę Kliczko stoczył z Joshuą. Przegrał ją, po czym ogłosił zakończenie sportowej kariery.
3. Tyson Fury (a jego życie poznasz dzięki lekturze Tyson Fury. Bez maski)
Jak wszyscy zawodowi mistrzowie także Fury zaczynał od walk amatorskich. Tyson nie posiada aż tak wielkich triumfów w tej kategorii jak Kliczko i Joshua, ale w 2006 roku zdobył brązowy medal mistrzostw świata juniorów. W 2008 roku wskutek braku powołania na igrzyska olimpijskie w Pekinie postanowił przejść na zawodowstwo. Większość walk wygrywał przed czasem, ale jego kariera nie przebiegała tak błyskotliwie jak w przypadku innych przyszłych czempionów. Przełom nadszedł w 2013 roku, kiedy znokautował byłego mistrza świata w wadze junior ciężkiej Steve’a Cunninghama.
W 2015 roku otrzymał szansę walki z Władimirem Kliczką. Niewielu dawało mu szanse triumfu, ale Brytyjczyk niespodziewanie pokonał na punkty Ukraińca i zdobył pasy IBF, IBO, WBA i WBO. Następnie Fury zmagał się z uzależnieniami od alkoholu i narkotyków, a dodatkowo z depresją. Na ring wrócił dopiero w 2018 roku, a kilka miesięcy później zremisował z Deontayem Wilderem. Tego samego rywala pokonał przez nokaut techniczny w 2020 roku, dzięki czemu został mistrzem świata federacji WBC. Następnie trzykrotnie bronił zdobytego pasa.
4. Lennox Lewis (a kulisy jego legendarnych pojedynków z Holyfieldem zgłębisz, czytając Holyfield. Droga wojownika)
Jako amator reprezentował Kanadę i w barwach Kraju Klonowego Liścia zdobył w 1987 roku srebro igrzysk panamerykańskich, rok później zaś złoto igrzysk olimpijskich w Seulu. Następnie przeniósł się do Wielkiej Brytanii i na zawodowym ringu walczył pod flagą kraju swego urodzenia. W 1990 roku zdobył tytuł mistrza Europy w wadze ciężkiej. W 1992 roku został pierwszym brytyjskim mistrzem świata wagi ciężkiej w XX wieku. Tytuł ten utracił po porażce z Oliverem McCallem. W 1995 roku sięgnął po pas organizacji IBC, pokonując Tommy’ego Morrisona.
W 1997 roku w pamiętnej walce po minucie i 37 sekundach znokautował Andrzeja Gołotę. W 1999 roku pokonał Holyfielda, zachowując zdobyty w 1997 roku tytuł mistrza świata wagi ciężkiej WBC i dokładając do tego pasy federacji WBA, IBF oraz IBO. Bronił ich do kwietnia 2001 roku, kiedy to przegrał z Hasimem Rahmanem. Lewis dość szybko mu się zrewanżował, odzyskując utracone tytuły. W 2002 roku pokonał przez nokaut Mike’a Tysona, a rok później w szóstej rundzie odprawił z kwitkiem Witalija Kliczkę. Po tym pojedynku Lennox Lewis postanowił przejść na sportową emeryturę.
5. Witalij Kliczko
Starszy z braci Kliczko karierę sportową zaczynał od kick-boxingu, w którym odnosił znaczące sukcesy. Pod koniec 1996 roku podobnie jak jego młodszy brat postanowił zostać zawodowym pięściarzem. Po trzech latach, w swej 25. walce sięgnął po tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBO, pokonując przez nokaut Herbiego Hide’a. Pas utracił na rzecz Chrisa Byrda niecały rok później. W 2003 roku uległ Lennoxowi Lewisowi. Była to jego druga i jak się okazało ostatnia porażka na zawodowym ringu.
W 2004 roku Witalij ogłosił zakończenie kariery, ale w 2008 powrócił do rywalizacji, pokonując Samuela Petera i zdobywając pas mistrza świata wagi ciężkiej organizacji WBC. Skutecznie bronił go w kolejnych dziewięciu walkach. Jedną z nich był pojedynek z Tomaszem Adamkiem, którego Kliczko pokonał w dziesiątej rundzie przez techniczny nokaut. W 2012 roku po pokonaniu Manuela Charra definitywnie pożegnał się z zawodowym boksem. W 2014 roku został merem Kijowa i funkcję tę pełni do dzisiaj.
Europa od zawsze była nieco w tyle, jeśli chodzi o rozwój boksu jako dyscypliny sportowej. Nie zmieniło się to aż do teraz, ale w historii pięściarstwa można wyróżnić kilka postaci ze Starego Kontynentu, które odcisnęły na tym sporcie piętno. Zapraszamy do internetowej księgarni sportowej labotiga.pl. Znajdziesz tam wiele książek o boksie, a także o innych dyscyplinach sportu!
Skomentuj ten wpis Skasuj cytowanie